صداي سه تار خوب

سه تار سازيست كه ويژگي هاي روحي و اخلاقي نوازنده بسيار در صدادهي آن موثر است. نوازنده اين ساز بايد هم خواني و هم آوايي نزديكي با شخصيت صدادهي ساز داشته باشد؛ سه تار ذاتا سازي كم صدا، با حالتي گرفته و نهفته است و بسيار لذت بخش خواهد بود در صورتي كه نوازنده اي درون گرا، بي تظاهر و گوشه گير با نواختن اين ساز آن را تكامل بخشد. البته اين خصيصه باعث ترويج كم تر سه تار، به نسبت ديگر سازها بوده و با وجود عدد بسيار زيادِ سه تار نوازان، ولي اين هنرمندان معمولا علاقه اي به نمايش گذاشتن هنر خود نداشتند.

صفحه سه تار مهمترين بخش براي صدادهي اين ساز است. بافت چوب صفحه و كاسه بايد مشخص باشد و بين اتصالات آن روزنه اي ايجاد نشده باشد.صداي پايين دسته با بالا دسته همخواني داشته باشد.كيفيت صداي سه تار را مي توان با تنظيم خرك و شيطانك، تا اندازه زيادي تغيير داد.صداي سيم دوم مفهوم باشد و حالت گنگي نداشته باشد.در اجراي سيم بم.سيم كاملا نرم و صدايي طبيعي داشته باشد.صداي همه ي سيمها دنبال هم باشد يعني با هم همخواني داشته باشد و در گوش دادن تفكيك سيمها سخت باشد.بلند بودن صداي ساز دليلي بر خوب بودنش نيست.با يك مضراب ويا حتي بدون زدن مضراب بايد بتوانيد چندين نت را به راحتي و با طنين خوب اجرا كنيد.در اجراي تكنيك ناله ي ساز(ويبره) هيچ مشكلي نداشته باشيد. 

≡   پس بطور خلاصه بايد گفت: صدا نه بايد به حدي كم باشد كه مجبور به استفاده از دستگاه هاي تقويت صدا بوده و نه آن قدر زياد كه شنيدن آن براي شنونده آزار دهنده باشد. ضمن اينكه صدا زبر نباشد (عدم خشوت صوت) كه شامل صداهاي اضافي يا زنگ سيم هاي ديگر موقع نوازندگي مي شود.