نوازندگي سنتور

نوازندگي سنتور با دو چوب نازك كه به آنها «مضراب» گفته مي‌شود، انجام مي‌شود. مضراب‌ها در گذشته بدون نمد بودند ولي اكنون بيش‌تر به مضراب‌ها نمد مي‌چسبانند كه باعث نرمتر شدن و كم زنگ‌تر شدن آواي سنتور مي‌شود. در اكثر اوقات، نوازنده بايد با هر يك از مضراب‌ها، نت متفاوتي را اجرا كند (به ويژه در برخي از چهارمضراب‌ها كه بيش‌تر پايه قطعه با دست چپ و ملودي با دست راست اجرا مي‌شود). به همين دليل نوازندگي اين ساز علاوه بر چابكي دست‌ها، به تمركز ذهن نيز نياز دارد كه تنها با آزمون فراوان بدست مي‌آيد. سنتور سازي است كه اگر نوازنده بر آن چيره شود، مي‌تواند با آن كارهاي زيبا و ماندگاري بيافريند. اين ساز به خوبي توانايي تك نوازي و هم نوازي را دارا مي‌باشد.
برابر نيمي از زندگاني آزمون سنتورنوازان، به كوك كردن آن مي‌گذرد. چون كوبه‌هاي مداوم مضراب روي سيم‌ها و تأثير گذاري نم و گرما روي چوب و سيم‌ها كوك را به هم مي‌زند و ۷۲ سيم بايد مرتب كوك يا هم خوان شود، از اين رو سنتور، سازي شناخته مي‌شود كه همراه با زيبايي، بسياري از پيامدهاي پزشكي مي‌تواند روي آوا و كوك آن تأثير بگذارد و حتي نوازنده‌هاي ماهر را براي يك كوك دلخواه ناكام مي‌گذارد.
هنر ساز (سنتور) سازي

هنر ساز سازي از ديدگاه استاد ناصر سيف از ظرافت و دقت خاصي برخوردار مي‌باشد. ابتداي امر بايد در رابطه با چوب شناسي شناخت كافي داشته باشيم تا بتوانيم در انتخاب چوب مناسب براي ساخت ساز از آن استفاده نماييم.