تكنيك هاي تنبك نوازي

تكنيك هاي تنبك از اساس يادگيري اين ساز پرطرفدار ميباشد كه البته براي نوآموزان در يك تا دو ماه اول يادگيري آن كمي سخت مي نمايد.لذا ما در اين بخش سعي كرده ايم كه به زباني ساده تكنيك هاي تنبك نوازي را به شما آموزش دهيم.
مقدمه

تنبك به فرم و شكل جام است و پوستي و از نو سازهاي كوبه اي است.
اين ساز كه با نام هاي تمبك و ضرب نيز شناخته مي شود از سازهاي محبوب كشور ماست.اين ساز به لحاظ شكل، شبيه دربوكا ساز عربي است ولي از نظر صدا بسيار متفاوت از آن است.اگرچه دربوكا امروزه در غرب بسيار محبوب شده است ولي متاسفانه تبليغاتي كه ما براي ساز مشابه و ايراني آن، تمبك كرده ايم بسيار كمرنگ بوده استدر مقايسه با دربوكا كم كاري را براي اين ساز ملي به ارمغان آورده ايم.در گذشته تنبك با نام هاي دمبلك و سپس دمبك شناخته ميشد.تنبك در عصر ما پيشرفت اساسي داشته است كه بخشي از آن بخاطر كوشش كساني مانند استاد حسين تهراني است.به جرات مي توان گفت تنبك از جنبه تنوع تكنيك نوازندگي (در اين جا منظور از تكنيك نوازندگي همان شيوه هاي انگشت گذاري ساز است) از كاملترين سازهاي كوبه اي ممبرانوفون (پوست آوا) مي باشد. بررسي اين تنوع بدون نگاهي سيستماتيك (اصولي و قاعده مند) كه در برگيرنده صفات مشترك و غير مشترك تكنيكهاي نوازندگي باشد غير ممكن به نظر مي رسد. از جمله نتايج اين ديدگاه اصولي كه در واقع هنر مرتب نمودن تكنيكها است قرار گرفتن هر تكنيك در جايگاه خود و مشخص شدن رابطه ساختاري – تكاملي تكنيكها با هم ديگر و يافتن تكنيكهاي جديد مي باشد. در اين نوشتار سعي بر اين است تا بانگاهي مختصر به مفاهيم اوليه تفكر سيستماتيك و اصول طبقه بندي از اين آگاهي در جهت رده بندي تكنيكهاي تنبك بهره گيريم.
 
تعاريف اوليه

در زير به ذكر اصول اوليه و تعاريف موردنياز در طبقه بندي پرداخته ميشود. لازم به ذكر است از اين اصول كه در رده بندي زيستي بيشترين كاربرد را دارند در طبقه بندي تكنيكهاي تنبك استفاده شده است.
۱- تاكسونومي: دانش طبقه بندي و نامگذاري موجودات – اشياء و مفاهيم در اصطلاح تاكسونومي ناميده مي شود. واژه Taxonomy مركب از دو كلمه taxis به معناي ترتيب و nomos به معناي قانون تشكيل شده است. تاكسونومي با تاكسون يا واحد طبقه بندي ارتباط داشته و آنها را بر اساس صفات مشترك در طبقات يا صنوف خاص خود قرار مي دهد. نتيجه تاكسونومي رده بندي شدن تاكسون ها مي باشد.
۲- صنف: چهارچوبي انتزاعي است كه شي مورد رده بندي در آن قرار مي گيرد. هر صنف يا طبقه داراي صفات مشترك با طبقات بالا و پايين خود است. اين رابطه را مي توان به اختصار رابطه والد- فرزند ناميد. از ديد رياضي ساختار طبقه بندي شده نموداري مانند شكل زير است كه شاخه درختي بوده وشروع آن از ريشه Root ياNode مي باشد كه نقطه اي است با صفتي مشترك در تمام شاخه ها و طبقات.
۳- تاكسون: تاكسون يا واحد طبقه بندي محتواي هر صنف است كه مورد بررسي قرار مي گيرد.

۴- صفت شاخص يا تاكسونوميك: ويژگي يا صفتي كه براي مشخص كردن يا جدا كردن يك گونه از گونه ديگر به كار ميرود، صفت تاكسونوميك ناميده ميشود و آن عبارت از صفت يا صفاتي است كه بر مبناي آنها دو گروه نزديك جانوري به يكديگر تشابه داشته يا از يكديگر متمايز ميگردند.
بطور كلي دو نوع صفت وجود دارد كه عبارتند از:۱) صفات قابل اعتماد، مانند تعداد مهره هاي بدن۲) صفات غير قابل اعتماد مانند رنگ
۵- توصيف: بررسي صفات و مشخصات يك تاكسون را گويند.
۶- نامگذاري: مهمترين اصل در نامگذاري تاكسونها در نظر گرفتن صفات مشترك بين تاكسون ها است. در واقع قصد از نامگذاري معرفي تاكسون و صنف آن است. معمولا با حركت به سمت صفات شاخص صنوف مختلف نامگذاري را مي توان تعريف نمود. مثلا به نمونه زير در مورد بلوط سفيد دقت كنيد:

صنف۱. گياه

صنف۲. درخت

صنف۳. بلوط

صنف۴. بلوط سفيد

در نامگذاري معمولا از ۲ كلمه يا بيشتر استفاده مي شود. كلمات بعدي معمولا توضيحات لازم را در مورد صفات و مشخصات اولين صنف نام گذاري ارائه مي دهند. در نهايت نام گذاري در ايجاد يكدستي – وضوح و يك ادبيات مشترك براي ناميدن تاكسونها بسيار مفيد مي باشد.
در نامگذاري از منابع مختلفي استفاده مي شود. مثلا:۱- نام افراد۲- نام مكانها۳- نامهاي ديگر